Μια αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη είναι γεμάτη με τεχνικές προκλήσεις, όμως η πραγματική δυσκολία μπορεί να έγκειται στο να επιστρέψουν οι αστροναύτες με το
μυαλό τους ανέπαφο.
Η νέα έρευνα, την οποία χρηματοδότησε η NASA, διαπίστωσε ότι η μικροβαρύτητα αναγκάζει τους εγκεφάλους των αστροναυτών να μετατοπιστούν προς το πάνω μέρος του κρανίου τους με αποτέλεσμα να ασκείται πίεση στις ζωτικές νευρικές περιοχές.
Τα μέρη του εγκεφάλου που επηρεάζονται περισσότερο είναι κυρίως οι μετωπικοί και βρεγματικοί λοβοί, οι οποίοι ελέγχουν την κίνηση του σώματος και τις ανώτερες λειτουργίες, που είναι απαραίτητες για την εστίαση, τον προγραμματισμό, την οργάνωση και την απομνημόνευση λεπτομερειών.
Είναι επίσης οι περιοχές που συνδέονται με την προ-κοινωνική συμπεριφορά που βοηθούν τους ανθρώπους να αποφεύγουν να κάνουν κακό ή ακατάλληλα σχόλια.
Οι ερευνητές του Medical University of South Carolina (MUSC) δήλωσαν ότι χρειάζεται επειγόντως να μετρηθεί ο αντίκτυπος της εγκεφαλικής βλάβης και να ανακαλυφθεί πόσο καιρό διαρκεί μετά από μια αποστολή – ειδικά καθώς οι εμπορικές εταιρείες σχεδιάζουν ήδη να μεταφέρουν τους πολίτες στο διάστημα.
Ο Dr. Michael Antonucci, από το Τμήμα Ακτινολογίας και Ακτινολογικής Επιστήμης του MUSC, δήλωσε: «Βλάβη στις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοση των αστροναυτών. Οποιαδήποτε αλλαγή σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τον τρόπο που αισθανόμαστε το περιβάλλον μας και την ικανότητά μας να αλληλεπιδράμε με αυτό εγείρει ανησυχίες».
«Υπάρχουν μερικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ασθενών με αυξημένη πίεση στη γη. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο θα λειτουργούσαν σε περιβάλλον μικροβαρύτητας είναι αβέβαιος. Ο σχεδιασμός ενός διαστημικού οχήματος με τεχνητή βαρύτητα μπορεί να είναι ένας τρόπος ελαχιστοποίησης των αλλαγών που συμβαίνουν σε περιβάλλον μικροβαρύτητας», πρόσθεσε.
Παρόλο που η τεχνητή βαρύτητα εξακολουθεί να βρίσκεται σταθερά στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, θεωρητικά, η περιστροφή ενός διαστημικού σταθμού θα δημιουργούσε αρκετή φυγόκεντρη δύναμη για να δημιουργήσει το αποτέλεσμα της προσκόλλησης στην επιφάνεια.
Για τη νέα μελέτη, η ομάδα εξέτασε τους εγκεφάλους των συμμετεχόντων που παρέμειναν στο κρεβάτι για 90 ημέρες και ήταν υποχρεωμένοι να κρατούν τα κεφάλια τους συνεχώς κεκλιμένα σε μια προς τα κάτω θέση για να προσομοιώσουν τα αποτελέσματα της μικροβαρύτητας.
Έλεγξαν επίσης εγκεφαλικές σαρώσεις από 18 αστροναύτες που πέρασαν μερικές εβδομάδες σε ειδικό χώρο της NASA και τις συνέκριναν με 16 αστροναύτες που είχαν περάσει κατά μέσο όρο τρεις μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Οι σαρώσεις εγκεφάλου έδειξαν ότι τα στελέχη και οι κοιλότητες των εγκεφαλικών πτυχών σφίγγονται στους συμμετέχοντες, 94 τοις εκατό των αστροναυτών ISS, αλλά μόνο το 18 τοις εκατό των πληρωμάτων των λεωφορείων.
Υπήρχαν επίσης ενδείξεις ότι ο εγκέφαλος μετατοπίστηκε στην εσωτερική οροφή του κρανίου.
Ο Dr. Dan Brown, ανώτερος λέκτορας αστρονομίας στο Nottingham Trent University, δήλωσε: «Αυτό δεν είναι κάτι που θα θέλατε σε μια μακρά αποστολή. Οι αστροναύτες που υποφέρουν από αυτό το είδος βλάβης δεν θα είναι σε θέση να δουν κοντινά αντικείμενα, να διαβάσουν εγχειρίδια ή να πραγματοποιήσουν βασική έρευνα σε οποιοδήποτε αξιοπρεπές πρότυπο».
Ένα ταξίδι στον Άρη μπορεί να διαρκέσει τρεις έως έξι μήνες και τα πληρώματα αναμένεται να παραμείνουν για δύο χρόνια μέχρις ότου η πλανητική ευθυγράμμιση επιτρέψει την επιστροφή στο σπίτι. Αυτό σημαίνει ότι τα πληρώματα θα έχουν μειωμένη βαρύτητα για περίπου τρία χρόνια.
Η Dr. Donna Roberts, νευροακτινολόγος στο MUSC, δήλωσε: «Η έκθεση στο διαστημικό περιβάλλον έχει μόνιμες επιδράσεις στους ανθρώπους που απλά δεν καταλαβαίνουμε. Γνωρίζουμε ότι αυτές οι μακρινές πτήσεις έχουν μεγάλο αντίκτυπο στους αστροναύτες και τους κοσμοναύτες, ωστόσο δεν γνωρίζουμε εάν οι δυσμενείς επιπτώσεις στο σώμα συνεχίζουν να εξελίσσονται ή εάν σταθεροποιούνται μετά από κάποιο διάστημα στο διάστημα».
Η Dr. Roberts ελπίζει να συνεχίσει να συλλέγει δεδομένα για μια μακρά περίοδο από τους αστροναύτες που μελετώνται ήδη.
Οι επιπτώσεις της διαστημικής πτήσης στο ανθρώπινο σώμα έχουν μελετηθεί ενεργά από τα μέσα του 20ου αιώνα και είναι ευρέως γνωστό ότι η μικροβαρύτητα επηρεάζει το μεταβολισμό, τη ρύθμιση της θερμότητας, τον καρδιακό ρυθμό, τον μυϊκό τόνο, την οστική πυκνότητα, το σύστημα αναπνοής.
Σε έρευνα που έγινε παλαιότερα, διαπιστώθηκε επίσης ότι οι αστροναύτες που ταξίδεψαν σε βαθύ χώρο σε σεληνιακές αποστολές είχαν πενταπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιαγγειακές παθήσεις σε σχέση με εκείνους που πήγαν σε χαμηλή τροχιά ή ποτέ δεν έφυγαν από τη Γη.
Οι Ρώσοι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης, ανησυχητικές αλλαγές στο ανοσοποιητικό σύστημα των κοσμοναυτών, υποδεικνύοντας ότι θα δυσκολευτούν να αποφύγουν ακόμη και έναν μικρό ιό, όπως το κοινό κρυολόγημα.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine.
Πηγή telegraph.co.uk και geekd.gr
Από το diadrastika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου