Ο γάμος

Όπως μπορώ να θυμηθώ ένα γάμο εκείνα τα χρόνια στην αυλή των θαυμάτων σε γειτονιά της Αθήνας.
Σε εργοστάσιο δούλευε το ζευγάρι και εκεί γνωριστήκανε.
Ενώσανε την φτώχεια τους νοικιάσανε και ένα δωμάτιο στην αυλή και στήσανε
το σπιτικό τους.
Έπρεπε να μπεί και το στεφάνι γιατί
οι σπιτομένες δεν είχαν καλό όνομα
στην γειτονιά.
Όλη την εβδομάδα ετοιμασίες....η μοδίστρα με την ραπτομηχανή είχε εγκατασταθεί στην σπιτονοικοκυρά......
Είχε βρεθεί νυφικό δανεικό και προσπαθούσε να το φέρει...όπως έλεγαν τότε...
ώστε να φορεθεί....αλλά και το φόρεμα από ταφτά για μετά το μυστήριο
δανεικό και αυτό από κάποιο μπαούλο της γειτονιάς.
Άλλος γείτονας με την μπατανόβουρτσα πέρναγε το δωμάτιο του ζευγαριού....
Οι ευχές έδιναν και έπαιρναν για τους απογόνους...άντε να γεννηθεί ακόμα
ένα παιδί στην αυλή....εγώ ήμουν ο πρώτος...με έδειχναν με καμάρι στο ζευγάρι
αν και χτικιασμένος.
Αυτή η νύφη τα είχε τελείως χαμένα....ο γαμπρός με τους άλλους άντρες
κάτω από την ελιά με ουζάκια .
Οι γεροντότεροι τον συμβούλευαν να μην σηκώνει χέρι στην μέλλουσα
γυναίκα του....ήταν της μόδας τότε.


Οι βέρες αγορασμένες από την Ομόνοια σε καλή τιμή με καναδυό γραμμάτια
και εγγυητή.
Η κοινόχρηστη τουαλέτα άστραφτε....φρεσκοασπρισμένη...θα ερχόντουσαν
οι καλεσμένοι μετά την εκκλησία.
Στο πόδι ένα κρασί και ένα μεζέ με οδοντογλυφίδα.
Αυτό ήταν....Δευτέρα πρωϊ τα ξυπνητήρια χτυπούσαν χαράματα ....
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.....

Από το Πίσω στα παλιά