Γεννήθηκα μεσοτοιχιά με την Ακαδημία του Πλάτωνα....
Σε δωμάτιο της αυλής των θαυμάτων... ο ένας τοίχος του ακουμπούσε στο οικόπεδό του.
Σιγά που θα άφηνε την αυλή των θαυμάτων η Γ΄Εφορία Αρχαιοτήτων.
Ευτυχώς καθυστέρησε αλλά και εγώ γνωστός περιπλανώμενος Αθηναίος
από γειτονιά σε γειτονιά πρόλαβα να ζήσω τα πρώτα χρόνια της ζωής μου
σε αυτόν τον Ιερό Χώρο του
μεγάλου προγόνου μας.
Αγράμματοι οι γονείς και τι να σου πούν και τι να σου εξηγήσουν
που κοιτούσαν μόνο πώς θα πληρωθεί το νοίκι (πόσα χρόνια και αυτό το άγχος)
αλλά και πώς θα γεμίσει η κατσαρόλα και όχι με τι.
Η δασκάλα αυστηρά τηρούσε το πρόγραμμα....σήμερα θα της έλεγα
κυρία αυτές οι πέτρες δίπλα στο σπίτι μου που παίζουμε τόπι τι ακριβώς είναι.
Ότι ακούγαμε από την γειτονιά....
Αρχαία ...παλιές πέτρες....
Και τι να έχουν από κάτω....οι παιδικές ερωτήσεις....
Μπορεί σπαθιά....ασπίδες.....άκουγες....μα βλέπω και κάτι λακούβες με πέτρες μέσα....
Πρόσεχε μην πέσεις και χτυπήσεις....η απάντηση.
Και εμείς τρέχαμε...και κρυβόμαστε πίσω από τις πέτρες και ξεκουραζόμαστε
στο ύψωμα πρίν σκαφτεί και βλέπαμε την Ακρόπολη σαν κάτι φυσιολογικό...προέκταση της γειτονιάς.
Κάπου κάπου ερχόντουσαν και κάποιοι με κάτι σκαλιστηράκια και σκάβανε
και βγάζανε πάλι πέτρες και κάτι κεραμίδια σπασμένα....
Συνήθιζες με όλα αυτά... σε κουβέντα καθισμένοι πάνω στις πέτρες
άκουγες....ρε σύ και πώς τις σηκώνανε αυτές τις γκονάρες.
Είπαμε το φορτηγό κάποτε θα ρχότανε για να σου αλλάξει γειτονιά με το έτσι θέλω.
Μεγάλωνες....στο σχολείο για μεγαλύτερους μάθαινες κάμποσα που δεν ήξερες....
Η φιλόλογος....σήμερα θα μιλήσουμε για την Ακαδημία του Πλάτωνος....
Δεσποινίς....δεσποινίς (ήταν μεγαλοκοπέλα)....ξέρετε
εγώ γεννήθηκα εκεί.....το δωμάτιό μας ήταν μεσοτοιχία με την Ακαδημία....
και φούσκωνα από καμάρι.
Άργησα να ξαναπάω στην αγαπημένη γειτονιά....είχα μάθει για την κατεδάφιση....
πήγα αρκετά μεγάλος για να βρώ μόνο την ελιά της αυλής και την Ακαδημία
σκουπιδότοπο ...αφοδευτήριο...και ξενοδοχείο αστέγων.
Πού να βολευτεί τόσος φρέσκος πληθυσμός...
Τα υπόλοιπα υπάγονται στο νέο αντιρατσιστικό νόμο που θα ψηφιστεί.
Ντράπηκα ....στενοχωρήθηκα...εξοργίστηκα.....αλλά εξακολουθώ
να νοιώθω τυχερός που γεννήθηκα εκεί.
Από το Πίσω στα παλιά
Follow @tiniosΣε δωμάτιο της αυλής των θαυμάτων... ο ένας τοίχος του ακουμπούσε στο οικόπεδό του.
Σιγά που θα άφηνε την αυλή των θαυμάτων η Γ΄Εφορία Αρχαιοτήτων.
Ευτυχώς καθυστέρησε αλλά και εγώ γνωστός περιπλανώμενος Αθηναίος
από γειτονιά σε γειτονιά πρόλαβα να ζήσω τα πρώτα χρόνια της ζωής μου
σε αυτόν τον Ιερό Χώρο του
μεγάλου προγόνου μας.
Αγράμματοι οι γονείς και τι να σου πούν και τι να σου εξηγήσουν
που κοιτούσαν μόνο πώς θα πληρωθεί το νοίκι (πόσα χρόνια και αυτό το άγχος)
αλλά και πώς θα γεμίσει η κατσαρόλα και όχι με τι.
Η δασκάλα αυστηρά τηρούσε το πρόγραμμα....σήμερα θα της έλεγα
κυρία αυτές οι πέτρες δίπλα στο σπίτι μου που παίζουμε τόπι τι ακριβώς είναι.
Ότι ακούγαμε από την γειτονιά....
Αρχαία ...παλιές πέτρες....
Και τι να έχουν από κάτω....οι παιδικές ερωτήσεις....
Μπορεί σπαθιά....ασπίδες.....άκουγες....μα βλέπω και κάτι λακούβες με πέτρες μέσα....
Πρόσεχε μην πέσεις και χτυπήσεις....η απάντηση.
Και εμείς τρέχαμε...και κρυβόμαστε πίσω από τις πέτρες και ξεκουραζόμαστε
στο ύψωμα πρίν σκαφτεί και βλέπαμε την Ακρόπολη σαν κάτι φυσιολογικό...προέκταση της γειτονιάς.
Κάπου κάπου ερχόντουσαν και κάποιοι με κάτι σκαλιστηράκια και σκάβανε
και βγάζανε πάλι πέτρες και κάτι κεραμίδια σπασμένα....
Συνήθιζες με όλα αυτά... σε κουβέντα καθισμένοι πάνω στις πέτρες
άκουγες....ρε σύ και πώς τις σηκώνανε αυτές τις γκονάρες.
Είπαμε το φορτηγό κάποτε θα ρχότανε για να σου αλλάξει γειτονιά με το έτσι θέλω.
Μεγάλωνες....στο σχολείο για μεγαλύτερους μάθαινες κάμποσα που δεν ήξερες....
Η φιλόλογος....σήμερα θα μιλήσουμε για την Ακαδημία του Πλάτωνος....
Δεσποινίς....δεσποινίς (ήταν μεγαλοκοπέλα)....ξέρετε
εγώ γεννήθηκα εκεί.....το δωμάτιό μας ήταν μεσοτοιχία με την Ακαδημία....
και φούσκωνα από καμάρι.
Άργησα να ξαναπάω στην αγαπημένη γειτονιά....είχα μάθει για την κατεδάφιση....
πήγα αρκετά μεγάλος για να βρώ μόνο την ελιά της αυλής και την Ακαδημία
σκουπιδότοπο ...αφοδευτήριο...και ξενοδοχείο αστέγων.
Πού να βολευτεί τόσος φρέσκος πληθυσμός...
Τα υπόλοιπα υπάγονται στο νέο αντιρατσιστικό νόμο που θα ψηφιστεί.
Ντράπηκα ....στενοχωρήθηκα...εξοργίστηκα.....αλλά εξακολουθώ
να νοιώθω τυχερός που γεννήθηκα εκεί.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου