Περνώντας τη μεγάλη πόρτα για να κατευθυνθούμε για το Ναό της Αναστάσεως και τον Πανάγιο Τάφο, η ησυχία του τόπου αυτή ήταν πρωτόγνωρη. Μία βουή κρυφή που δεν καταλάβαινες από που ερχόταν, κυριαρχούσε στα αυτιά μας. Η γυναίκα συνέχισε να
πηγαίνει μπροστά και εμείς πίσω της.
Η κάμερα πλέον έγραφε τα πάντα, τα προσκηνύματα, τις ανθρώπινες σκιές, τους σκυφτούς μοναχούς αλλά και τις ανάσες κάποιων που είχαν μπερδευτεί με αναφιλιτά από τα κλάμματα, την συγκίνηση, τον πόνο αλλά και με τους ψίθυρους της προσευχής που έκανε ο καθένας μόνος του σε μια γωνιά.Δεν ξέραμε τι να πρωτοκοιτάξουμε και πως να διαχειριστούμε όλα όσα συνέβαιναν γύρω μας .
Η γυναίκα με τα μαυρά ρούχα σταμάτησε μπροστά στην αποκαθήλωση.Εδώ ακούμπησαν το σώμα του Χριστού μετά τη Σταύρωση, είπε χαμηλόφωνα η γυναίκα, σχεδόν ψιθυριστά..Μόνο η κάμερα δούλευε εκείνη την ώρα . Νόμιζες ότι και η ανάσα μας έκανε ησυχία για να ακούσουμε όλα όσα έλεγε εκείνη η γυναίκα. Ήταν τόσο πληθωρική σε όσα έλεγε που νιώθαμε ότι τα ζούσαμε εκείνη την ώρα.
Έστριψε δεξιά προς το παρεκκλήσι του ακάνθινου στέφανου όπου δηλαδή έπλεξαν το στεφάνι από αγκάθια και το τοποθέτησαν στο κεφάλι του Ιησού.
Άρχισε να μας περιγράφει την ιστορία των προσκυνημάτων. Χωρίς ανάσα μιλούσε, χωρίς παύση μας οδηγούσε στο ένα μετά το άλλο.-Εδώ σε αυτό το παρεκκλήσι κάποιες φορές όχι όλες, κάποιοι άνθρωποι όχι όλοι, ακουμπούν το κεφάλι τους και αν ο Θεός το επιτρέψει μπορεί να ακούσουν τον ήχο από τα καρφιά της Σταύρωσης.
Μιλώντας με κοιτάει βαθιά στα μάτια. Ασυναίσθητα ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στη μαρμάρινη πλάκα του παρεκκλησιού βάζοντας το αυτί μου πάνω στο μάρμαρο. Ξαφνικά το κεφάλι μου έμεινε πάνω στο μάρμαρο. Πάγωσε το σώμα μου ολόκληρο από άκρη ως άκρη. Άκουγα ξεκάθαρα τα καρφιά. Καρφιά όπως τα χτυπάς με ένα σφυρί πάνω σε ξύλο … Τα μάτια μου άρχισαν να τρέχουν ποταμούς δάκρια ….οι φλέβες στο κεφάλι μου πετάχτηκαν από το μέτωπό μου. Μου κόπηκε η μιλιά, η αναπνοή, ανατριχίλα σε όλο μου το σώμα …….στο βάθος μόνο η φωνή της γυναίκας που μιλούσε αθόρυβα σα να μην ήθελε να παρεμβάλει τη φωνή της σε αυτό που άκουγα……Ακούς; τι ακούς; πες μας τι ακούς; να τα δείξεις αυτά……
Τέλος τρίτου μέρους (η συνέχεια αυτής της ιστορίας θα απλωθεί αυτές τις μέρες στις σελίδες του iellada.gr με αφορμή τη Σαρακοστή , το Άγιο Πάσχα και την Ανάσταση για όσους θα ήθελαν να ταξιδέψουν στο θαύμα της ανθρώπινης επαφής με τους τόπους που περπάτησε ο Ιησούς, προσευχήθηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε…)
ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΧΝΑΚΗ
Διαβάστε εδώ το δεύτερο μέρος :Ιερουσαλήμ: "Εκείνη βάδιζε μπροστά κι εμείς αμίλητοι την ακολουθούσαμε μέσα στη νύχτα που μύριζε γιασεμί για να μας οδηγήσει στον Πανάγιο Τάφο"
Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος:Ιερουσαλήμ : Ξαφνικά με ακούμπησε ένα γυναικείο χέρι και όλα άρχισαν εκείνη τη στιγμή
Από το iellada
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου