Στις 2 Ιουνίου του παρελθόντος έτους, με αφορμή το κάψιμο της ελληνικής σημαίας από αντιεξουσιαστές στα Εξάρχεια, έγραψα σε σχόλιό μου - μεταξύ άλλων - πως η ελληνική σημαία εξακολουθεί για την πλειοψηφία των Ελλήνων να είναι ''το ιερό πανί των αιμάτων του έθνους μας, το σύμβολο της ιστορικής και πνευματικής μας συνείδησης, της αλληλεξάρτησης που έχουμε με τους προγόνους μας, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει την
ατράνταχτη πραγματικότητα της ύπαρξής μας''.
Η ελληνική σημαία είναι, πράγματι, το ιερό πανί που μας κρατά ενωμένους και σε εθνική επαγρύπνηση για τη διαφύλαξη της ταυτότητας και της εδαφικής ακεραιότητάς μας. Ωστόσο, υπό τις παρούσες συνθήκες της ισχνής δημοκρατίας μας, τείνουν να γίνουν μείζον θέμα οι συγκρουσιακές αντεγκλήσεις γύρω απ' το ποιος πρέπει να την σηκώνει στις μαθητικές παρελάσεις.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο αποπροσανατολισμός των μαθητών, οι οποίοι - ακούγοντας συγκεχυμένες και μη τεκμηριωμένες απόψεις περί του θέματος - αδυνατούν να καταλάβουν γιατί το εθνικό μας σύμβολο και οι παρελάσεις γίνονται πεδίο διχογνωμιών κάθε φορά που πλησιάζει ο εορτασμός των εθνικών επετείων.
Να υπενθυμίσω, ευκαιριακά, πως η ιστορικότητα των τελευταίων αμφισβητείται εντονότερα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ
από Αριστερούς και Αριστεριστές (διεθνιστές-εθνομηδενιστές, στην πλειοψηφία τους), οι οποίοι ζητούν να τις καταργήσουν με το πρόσχημα ότι ''αποτελούν μεταξικό κατάλοιπο, που τις μετατρέπει αυτόματα σε εθνικιστικές εκδηλώσεις''.
Αυτοί που ζητούν κάτι τέτοιο, και το ανακυκλώνουν περιοδικά με ιδεοληπτική εμμονή, καλό είναι να ανατρέξουν στην ''προϊστορία'' του θεσμού των παρελάσεων, για να έχουν πλήρη επίγνωση για ποιο πράγμα μιλάνε. Αν το κάνουν αυτό, θα διαπιστώσουν με έκπληξη ότι και στην αρχαία Ελλάδα γίνονταν παρελάσεις στις διάφορες γιορτές προς τιμή θεοτήτων.
Έτσι, για παράδειγμα, γίνονταν παρελάσεις - σε μορφή πομπής - στα ''Παναθήναια'', όπου ''η πόλις''(η πόλις-κράτος της Αθήνας) συνόδευε τον πέπλο της προστάτιδάς της θεάς Αθηνάς και τον έθετε πάνω στο ξόανό της (το αρχαίο ''έδος'') στον Παρθενώνα. Στην πομπή μάλιστα αυτή συμμετείχαν και στρατιωτικοί (οπλίτες, αρματοδρόμοι και ιππείς), οι οποίοι έκαναν επιδεικτική παρέλαση, όπως αποτυπώνεται στην αριστουργηματική ζωφόρο του Φειδία.
Παρελάσεις γίνονταν και στο Βυζάντιο (''θρίαμβοι'') και ήταν, ουσιαστικά, μεγαλοπρεπείς υποδοχές των νικητών αυτοκρατόρων μετά από ''περηφανή'' νίκη. Κατά τον ''θρίαμβο'' μάλιστα προπορεύονταν ο τροπαιούχος στρατός κι ακολουθούσαν οι ''δορυάλωτοι'' αιχμάλωτοι εχθροί και τα λάφυρα που αποκόμιζαν οι Βυζαντινοί απ' τα πεδία της μάχης.
Και κατά την περίοδο της Εθνεγερσίας, επίσης, γίνονταν παρελάσεις δια της σημαίας, με χαρακτηριστικότερη αναφορά αυτήν που υπάρχει στα ''Απομνημονεύματα'' του Φωτάκου, όπου παρουσιάζεται ο (Αρχιμανδρίτης) Παπαφλέσσας (Γρηγόριος Δικαίος) - καθ' οδόν προς την πολιορκημένη απ' τον Κολοκοτρώνη Τριπολιτσά (Σεπτέμβριο του 1821) - να περιδιαβαίνει με τη σημαία στα χέρια τα χωριά που συναντούσε στο δρόμο του, ''για να δώσει θάρρος στο αιματοβαμμένο Γένος''.
Οι παρελάσεις καταγράφονται και στα χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που αναφέρει ο Θ. Βαφειάδης στο βιβλίο του: ''Χρονικό του Κιλκίς 1913-1940'': ''Μετά το πέρας της δοξολογίας άρχισε η παρέλαση των διαφόρων σωμάτων του στρατού προ του βασιλέως:
''Μελαμψοί, δυνατοί, νευρώδεις περνούν οι στρατιώται... Εμπρός από έναν των προχωρούντων λόχων ο πρίγκηψ Αλέξανδρος βαδίζει υπερήφανα με το κεφάλι ψηλά, σκονισμένος, κοκκινισμένος, ιδρωμένος, χαλκόχρους... Μετά την παρέλαση ο βασιλιάς, αφού συνεχάρη εκ νέου τον επικεφαλής της Γαλλικής αποστολής Στέφανο Βιλλαρέ και χαιρέτισε τον Μητροπολίτη και το υπουργικό συμβούλιο, αναχώρησε κάτω από τις ζωηρές επευφημίες του συγκεντρωμένου πλήθους...''
Συνεπώς, αυτά περί ''μεταξικού καταλοίπου'' των παρελάσεων δεν ισχύουν. Ας επανέλθω, όμως, στο ζήτημα της σημαίας και των σύγχρονων παρελάσεων, που γίνονται θέμα κάθε φορά στις παραμονές των εθνικών επετείων.
Πρώτα απ' όλα θέλω να ξεκαθαρίσω ότι τάσσομαι αναφανδόν υπέρ των παρελάσεων, γιατί θεωρώ πως παίζουν καταλυτικό ρόλο στην εμψύχωση των μαθητών, του στρατού και του λαού μας, ο οποίος βάλλεται πανταχόθεν και ζητά ένα έρεισμα να πιαστεί, για να ανυψώσει το καταρρακωμένο ηθικό του.
Εξάλλου, ''οι παρελάσεις είναι φανέρωση του ''εμείς'' και της αίσθησης του ''συνανήκειν''. Είναι ''το ωραιότερο μάθημα φιλοπατρίας, ένα προσάναμμα μνήμης των αγώνων για την πατρίδα'', αγώνων οι οποίοι εμπνέουν ακόμα τους Έλληνες. Γι' αυτό - παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα - οι μαθητές των σχολείων μετέχουν με καμάρι σ' αυτές, αποτίοντας φόρο τιμής στους αγώνες των προγόνων τους και στις θυσίες τους για τα κόκκαλα τα ιερά των Ελλήνων!..
Όσον αφορά τώρα το ζήτημα της σημαίας, δε με βρίσκει σύμφωνη το σύστημα επιλογής σημαιοφόρων δια της κλήρωσης, που εφαρμόζει ήδη η σημερινή κυβέρνηση με όπλο την ιδεοληπτική της απέχθεια προς την αριστεία (ένα απ' τα κίνητρα μάθησης και ανάπτυξης ικανοτήτων και δεξιοτήτων των μαθητών).
Θέλω να ξεκαθαρίσω επίσης τη θέση μου ότι το εθνικό μας σύμβολο πρέπει να το κρατούν μαθητές με ελληνική ιθαγένεια. Η ίδια η ετυμολογία της λέξης παραπέμπει στην αρχαιοελληνική καταγωγή της: '' σῆμα= τάφος'' (ανδρός μέν τόδε σήμα πάλαι κατατεθνηώτος, ... οίον επ' ήμαρ άγησι πατήρ ανδρών τε θεών...'', Ομήρου Ιλιάδα, ραψωδία Η, 89).
Ως εκ τούτου, τιμώντας τη σημαία μας, τιμούμε τους τάφους όπου αναπαύονται τα κόκαλα των προγόνων μας, που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία, που ''πήραν τα άρματα υπέρ πίστεως και πατρίδος'', όπως είπε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην ομιλία του προς τους Γυμνασιόπαιδες στην Πνύκα (8 Οκτωβρίου 1838).
Και καταλήγω με μια παραίνεση προς τους κυβερνώντες, που έχουν - ως φαίνεται - μοναδικό γνώμονά τους για όλες τις αποφάσεις τους τον εθνομηδενιστικό διεθνισμό και τις κρατικοδίαιτες, αριστεροφανείς εμμονές τους:
- Αντί να κοιτάτε πώς θα ακρωτηριάσετε το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων χτυπώντας τα σύμβολα που τους συνδέουν άρρηκτα με το παρελθόν τους, κοιτάξτε να αντικαταστήσετε τις φθαρμένες απ' τον χρόνο σημαίες μας στα δημόσια κτίρια και να μην εξευτελίζετε τη χώρα με παρόμοιες εικόνες όπως εκείνη της 13ης Νοεμβρίου του 2018, που έκανε το γύρο του διαδικτύου δείχνοντας ν' ανεμίζει στον βράχο της Ακρόπολης η ελληνική σημαία κομμένη και ξεφτισμένη...
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από το kostasxan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου