Το καλοκαιράκι στην γειτονιά της Αθήνας εκείνα τα χρόνια περνούσε
ξέγνοιαστα για τα παιδιά....αλάνα και Άγιος ο Θεός....
Διακοπές σε νησιά ....κάτι το άγνωστο ...άντε καμμιά Κυριακή για μπάνιο
στο ΕΔΕΜ με το λεωφορείο από το Σύνταγμα....μέχρι εκεί ποδαράτο...
άλλοστε ήταν κοντά....
Ο γαλατάς άφηνε τα γυάλινα μπουκάλια με γάλα ΕΒΓΑ στα
σκαλιά της αυλόπορτας
και οι κυρίες της αυλής τα έπαιρναν να τα ζεστάνουν στο καμινέτο
και να ταϊσουν τα παιδιά τους....συνοδευτικό και μια φέτα ψωμί
ξεγυρισμένη από την οκαδιάρικη
φρατζόλα με ένα κομμάτι τυρί των συμμάχων που μας έστελναν τζάμπα
μετά τον εμφύλιο.
Μας αγαπάγανε από τότε!
Είχε ο τενεκές δύο χέρια να χερετιούνται... με την Αμερικάνικη σημαία
φόντο για να μην ξεχνάμε ποιός μας ταϊζει.
Μύριζε το άτιμο...έκανα χρόνια να ξεχάσω την μυρουδιά αλλά πέρναμε
κάποια δράμια οι κοκκαλιάρηδες....
Στην συνέχεια άκουγες από τον χωματόδρομο να σε φωνάζει
η παρέα....και έτρεχες μαζί τους πίσω στην αλάνα....στα αρχαία δηλαδή
για να αρχίσει το μάτς με το τόπι το λαστιχένιο που είχε κάνει βυζί
από τις κλωτσιές και έμοιαζε με Αργίτικο πεπόνι....
Ποιά ζέστη και ποιός ήλιος.....έτρεχες στην αυλή βούταγες το λάστιχο
από ρόδα αυτοκινήτου που το έπιανες και γινόσουνα μαύρος και το γύριζες
στο κεφάλι και γινόσουνα λούτσα....
Τα πόδια φυσικά πάντα χτυπημένα από τα πεσίματα και το μπουκάλι
με το ιώδιο απαραίτητο αξεσουάρ στο δωμάτιο στο εσωτερικό πρεβάζι
του παραθύρου για να είναι πρόχειρο.
Όταν σουρούπωνε οι νοικοκυρές μαζευόντουσαν εν αλλάξ στα σκαλάκια
της γειτονιάς με τις τηγανίτες ή τον χαλβά απαραίτητο για τους πιτσιρικάδες.
Μπόλικη ζάχαρη στην τηγανίτα και κανέλα στον χαλβά που είχε σχήμα
από το κουτάλι σούπας και το έκανες μια μπουκιά.
Το βράδυ στο δωμάτιο έτρωγες ότι είχε μείνει από το μεσημεριανό
και υπήρχε στο ψυγείο του πάγου.
Δεν έμενε τίποτα.....την επόμενη μέρα ξαναείχε ο Θεός!
Από το pisostapalia
ξέγνοιαστα για τα παιδιά....αλάνα και Άγιος ο Θεός....
Διακοπές σε νησιά ....κάτι το άγνωστο ...άντε καμμιά Κυριακή για μπάνιο
στο ΕΔΕΜ με το λεωφορείο από το Σύνταγμα....μέχρι εκεί ποδαράτο...
άλλοστε ήταν κοντά....
Ο γαλατάς άφηνε τα γυάλινα μπουκάλια με γάλα ΕΒΓΑ στα
σκαλιά της αυλόπορτας
και οι κυρίες της αυλής τα έπαιρναν να τα ζεστάνουν στο καμινέτο
και να ταϊσουν τα παιδιά τους....συνοδευτικό και μια φέτα ψωμί
ξεγυρισμένη από την οκαδιάρικη
φρατζόλα με ένα κομμάτι τυρί των συμμάχων που μας έστελναν τζάμπα
μετά τον εμφύλιο.
Μας αγαπάγανε από τότε!
Είχε ο τενεκές δύο χέρια να χερετιούνται... με την Αμερικάνικη σημαία
φόντο για να μην ξεχνάμε ποιός μας ταϊζει.
Μύριζε το άτιμο...έκανα χρόνια να ξεχάσω την μυρουδιά αλλά πέρναμε
κάποια δράμια οι κοκκαλιάρηδες....
Στην συνέχεια άκουγες από τον χωματόδρομο να σε φωνάζει
η παρέα....και έτρεχες μαζί τους πίσω στην αλάνα....στα αρχαία δηλαδή
για να αρχίσει το μάτς με το τόπι το λαστιχένιο που είχε κάνει βυζί
από τις κλωτσιές και έμοιαζε με Αργίτικο πεπόνι....
Ποιά ζέστη και ποιός ήλιος.....έτρεχες στην αυλή βούταγες το λάστιχο
από ρόδα αυτοκινήτου που το έπιανες και γινόσουνα μαύρος και το γύριζες
στο κεφάλι και γινόσουνα λούτσα....
Τα πόδια φυσικά πάντα χτυπημένα από τα πεσίματα και το μπουκάλι
με το ιώδιο απαραίτητο αξεσουάρ στο δωμάτιο στο εσωτερικό πρεβάζι
του παραθύρου για να είναι πρόχειρο.
Όταν σουρούπωνε οι νοικοκυρές μαζευόντουσαν εν αλλάξ στα σκαλάκια
της γειτονιάς με τις τηγανίτες ή τον χαλβά απαραίτητο για τους πιτσιρικάδες.
Μπόλικη ζάχαρη στην τηγανίτα και κανέλα στον χαλβά που είχε σχήμα
από το κουτάλι σούπας και το έκανες μια μπουκιά.
Το βράδυ στο δωμάτιο έτρωγες ότι είχε μείνει από το μεσημεριανό
και υπήρχε στο ψυγείο του πάγου.
Δεν έμενε τίποτα.....την επόμενη μέρα ξαναείχε ο Θεός!
Από το pisostapalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου