της πασίγνωστης πλατείας το Κέντρο της Αθήνας.
Εκεί τα ραντεβού για συναντήσεις...από εκεί άρχιζες το δρομολόγιο για να ψάξεις
για τις πινακίδες στις βιτρίνες με τα ΖΗΤΕΙΤΑΙ για δουλειά.
Εκεί και στα πέριξ εύρισκες τα πάντα για να τελειώσεις τις δουλειές σου
και να καταλήξεις στην
αγορά στην Βαρβάκειο να ψωνίσεις και να γυρίσεις
πίσω στο σπίτι.
"Βρήκα μια ρέγγα σήμερα που μίλαγε..."
Έλεγε ο πατέρας όταν την έφερνε τυλιγμένη στην εφημερίδα στο σπίτι
για να συνοδεύσει την φασουλάδα.
Και πώς να μην την ήταν φρέσκια η ρέγγα αφού στο μπακάλικο περίμενες
ουρά για να ψωνίσεις.
Δύο ήταν τα βασικά σημεία αναφοράς της Ομόνοιας....
το φαρμακείο του ΜΠΑΚΑΚΟΥ και το καφενείον ΤΟ ΝΕΟΝ.
Εκεί έδιναν τα ραντεβού τους ....
Μονίμως συνωστισμός έξω από τον ΜΠΑΚΑΚΟ και φυσικά γεμάτο
ΤΟ ΝΕΟΝ.
Οι εργολάβοι έψαχναν για εργάτες...οι δικηγόροι συναντούσαν τους
πελάτες τους....οι επαρχιώτες τους συμπατριώτες τους.
Τα ξενοδοχεία και αυτά γεμάτα από εμπόρους της επαρχίας που ερχόντουσαν
για δουλειές στην πρωτεύουσα.
Η Ομόνοια είχε ζωντάνια ημέρα και νύχτα με το φωτισμένο συντριβάνι
τις φωτεινές επιγραφές τα πολλά μαγαζιά ακόμα και κάτω στον υπόγειο.
Στα γύρω κτίρια δούλευε κόσμος στους ορόφους...
Ταμπέλες απ΄έξω...ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ....
συμβολαιογράφος....δικηγόρος...βιοτεχνία υποκαμίσων...
Περίπτερα σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο και όλα είχαν δουλειά.
Φυσικά υπήρχε και η άλλη πλευρά αυτή της παρανομίας που όμως
δεν είχε καμμία σχέση με την σημερινή.
Μικροαπατεώνες...πορτοφολάδες....χασικλήδες....εκδιδόμενες...
παπατζήδες.
Για κάποιο λόγο όμως κάποιοι παλιοί θυμόμαστε την Ομόνοια εκείνων των χρόνων
με πολύ αγάπη και νοσταλγία γιατί από εκεί πήραμε το "πτυχίο"της ζωής
ξεκινώντας σε πολύ μικρή ηλικία...παιδική θα έλεγα.
Από το pisostapalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου