Ποιοι ήταν πίσω από το χτίσιμο του Στόουνχετζ και από πού προέρχονταν;

Το Στόουνχετζ στη Μ. Βρετανία είναι ένα από τα γνωστότερα μεγαλιθικά προϊστορικά μνημεία του κόσμου- και ως γνωστόν τα ερωτήματα και τα αινίγματα γύρω από αυτό είναι πολλά, όπως ο σκοπός του, οι κατασκευαστές του κ.α- και νέα έρευνα φιλοδοξεί να ρίξει κάποιο φως σε κάποια εξ αυτών.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Science, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άλλα αρχαία μνημεία με μεγάλους ογκόλιθους, τοποθετημένους σε
περίεργες διατάξεις, υπάρχουν ανά την Ευρώπη, και νέα μελέτη υποδεικνύει ότι τα μεγαλιθικά αυτά μνημεία δεν κατασκευάστηκαν ανεξάρτητα, μα ανάγονται σε μια κουλτούρα τροφοσυλλεκτών (κυνηγών- συλλεκτών) που είχε εμφανιστεί πριν 7.000 χρόνια στη σημερινή Βρετάνη της βορειοδυτικής Γαλλίας. Ακόμη, νέα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι κοινωνίες της εποχής είχαν καλύτερους ναυτικούς από ό,τι πιστευόταν μέχρι τώρα- εξαπλώνοντας την κουλτούρα τους μέσω θάλασσας.
«Αυτό δείχνει πως η Βρετάνη είναι η κοιτίδα του ευρωπαϊκού μεγαλιθικού φαινομένου» λέει ο Μάικλ Πάρκερ Πίρσον, αρχαιολόγος και ειδικός στο Στόουνχεντζ του University College London.

Η προέλευση των κατασκευαστών των μνημείων αυτών «στοίχειωνε» τη Μπετίνα Σουλτς Πόλσον από τότε που έκανε ανασκαφές στο πρώτο της μεγαλιθικό μνημείο πριν από περίπου 20 χρόνια. Στην αρχή οι περισσότεροι ανθρωπολόγοι θεωρούσαν πως «πατρίδα» του φαινομένου ήταν η Εγγύς Ανατολή ή η Μεσόγειος, ενώ πολλοί σήμερα θεωρούν πως προέκυψε ανεξάρτητα σε πέντε ή έξι περιοχές της Ευρώπης. Το μεγάλο εμπόδιο, όπως λέει η ίδια, ήταν η αναζήτηση σε μεγάλους όγκους αρχαιολογικών δεδομένων, προκειμένου να βρεθούν αξιόπιστες χρονολογήσεις για τους περίπου 35.0000 αρχαιολογικούς χώρους.
Εν τέλει, με βάση στοιχεία από χρονολόγηση μέσω ραδιενεργού άνθρακα (κυρίως από απομεινάρια ανθρώπων που είχαν ταφεί στους χώρους) δημιουργήθηκε ένα προϊστορικό αρχαιολογικό χρονολόγιο. Όπως προέκυψε, οι πιο πρώιμοι μεγάλιθοι στην Ευρώπη, προήλθαν από τη βορειοδυτική Γαλλία, περιλαμβανομένων των γνωστών Πετρών του Καρνάκ (μια συλλογή όρθιων πετρών, καλυμμένων με πέτρες τύμβων, γνωστών ως ντόλμεν κ.α.). Αυτά χρονολογούνται στο 4700 π.Χ., όταν στην περιοχή κατοικούσαν ακόμα τροφοσυλλέκτες. Επίσης, σκαλίσματα απεικονίζουν φάλαινες και άλλα είδη θαλάσσιων πλασμάτων, κάτι που, όπως τονίζει η Σουλτς Πόλσον, δείχνει ότι οι δημιουργοί τους ήταν κατά πάσα πιθανότητα και θαλασσοπόροι.

Η βορειοδυτική Γαλλία είναι επίσης η μόνη μεγαλιθική περιοχή με εξελιγμένους χώρους ταφής, που ανάγονται στο 5000 π.Χ. - ένα στοιχείο που υποδεικνύει εξέλιξη των μεγαλίθων εκεί, με τελικό συμπέρασμα, σύμφωνα με την ίδια, πως η κατασκευή μεγαλίθων ως φαινόμενο πρωτοεμφανίστηκε εκεί και στη συνέχεια εξαπλώθηκε. Αργότερα, κατά το 4300 π.Χ., οι μεγάλιθοι βρίσκονταν σε παραθαλάσσιες περιοχές στη νότια Γαλλία, στη Μεσόγειο και στην ακτή του Ατλαντικού της Ιβηρικής. Μέσα στις επόμενες χιλιετίες, η εξάπλωση θα συνεχιζόταν: 

Το Στόουνχετζ θεωρείται πως χτίστηκε κατά το 2400 π.Χ., αλλά άλλοι μεγάλιθοι στα Βρετανικά Νησιά ανάγονται στο 4000 π.Χ. Η απότομη εμφάνιση συγκεκριμένων τύπων μεγαλιθικών κατασκευών δείχνει πως οι ιδέες αυτές πιθανότατα εξαπλώνονταν χάρη στους προϊστορικούς αυτούς θαλασσοπόρους- και αυτό, με τη σειρά του, πάει πίσω την εμφάνιση της εξελιγμένης ναυσιπλοΐας στην Ευρώπη περίπου 2000 χρόνια, σύμφωνα με την Σουλτς Πόλσον.

Πηγή: The Huffington Post

Από το anaskafi