Πίστεψαν ότι ο δολοφόνος συγγραφέας Jack Unterweger είχε αναμορφωθεί... και τότε άρχισε να δολοφονεί ξανά

Ο Jack Unterweger κατά τη διάρκεια μιας διαφημιστικής εκστρατείας για τα γραπτά του.

Ο Jack Unterweger υποτίθεται ήταν ένα υπόδειγμα της αναμόρφωσης στις φυλακές. Τον άφησαν ελεύθερο, αλλά μέσα σε ένα χρόνο σκότωσε άλλους οκτώ ανθρώπους.
Ο Jack Unterweger ήταν υπόδειγμα κρατουμένου. Ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι, οτιδήποτε και αν είχε κάνει κάποιος στη ζωή του, δεν είναι ποτέ αργά να αλλάξει.
Ο Αυστριακός κατάδικος, μετά από μια ζωή
γεμάτη εγκλήματα μεταξύ των οποίων σεξουαλική επίθεση και δολοφονία, τελικά άλλαξε ενώ εξέτιε ποινή για τη δολοφονία του 1976, όταν ήταν ακόμα στη δεύτερη δεκαετία της ζωής του. Στη φυλακή, έγραψε μια αυτοβιογραφία και μια σειρά από ποιήματα, τόσο όμορφα που διδάσκονταν στα αυστριακά σχολεία και θεωρούνταν ως την έκρηξη της ψυχής ενός πραγματικού ποιητή.
Ήταν η απόδειξη ότι οποιοσδήποτε μπορούσε να αλλάξει -ή, έτσι πίστευαν οι υποστηρικτές του που έδιναν αγώνα για την πρόωρη αποφυλάκισή του. Όλα αυτά όμως έγιναν καπνός όταν, λίγο μετά την αποφυλάκισή του το 1990, ο Unterweger δολοφόνησε τουλάχιστον ακόμη εννιά γυναίκες.

Η λύτρωση του δολοφόνου

Ο Jack Unterweger σε μια συνέντευξη Τύπου το 1990.

Το 1976, ο Jack Unterweger συνελήφθη για μια δολοφονία και καταδικάστηκε σε ισόβια. Δύο χρόνια νωρίτερα, είχε ναρκώσει την 18χρονη Margaret Schäfer στο δάσος, της επιτέθηκε σεξουαλικά και την στραγγάλισε με το σουτιέν της.
Ήταν το πρώτο του έγκλημα. Ο Unterweger είχε ήδη 16 καταδίκες, οι περισσότερες για σεξουαλικές επιθέσεις ή βίαιες κακοποιήσεις των πόρνων. Λίγους μήνες πριν σκοτώσει για πρώτη φορά, χτύπησε μια γυναίκα, την έδεσε και την βίασε με μια χαλύβδινη ράβδο.
Δεν αποτέλεσε σχεδόν καμία έκπληξη όταν έγινε δολοφόνος, αλλά κανείς δεν περίμενε αυτό που θα συνέβαινε μετά. Στη φυλακή, ο Unterweger άρχισε να γράφει ποίηση, μυθιστοριογραφία και την αυτοβιογραφία του, το Purgatory. Μέσα σε μια νύχτα, ένας από τους πιο επικίνδυνους άνδρες της Αυστρίας έγινε ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της.

Η ψυχή ενός ποιητή

Ο Jack Unterweger σε μια συνέντευξη στην τηλεόραση ως "παράδειγμα επιτυχούς επανένταξης στην ελεύθερη ζωή μετά τη φυλακή" το 1990.

"Κανένα θέμα δεν είναι πιο ποιητικό από το θάνατο μιας όμορφης γυναίκας", έχει γράψει ο Jack Unterweger. "Υπάρχει μια ηλικία στην οποία μια γυναίκα πρέπει να είναι όμορφη για να αγαπηθεί και υπάρχει μια ηλικία στην οποία πρέπει να αγαπηθεί για να είναι όμορφη".
Είναι παράξενο όταν αυτή η πρόταση προέρχεται από έναν άνθρωπο που τον ευχαριστούσε να πνίγει και να χτυπάει πόρνες. Αυτό το είδος γραφής όμως κέρδισε πολλά από τα πιο σεβαστά μέλη της πνευματικής κοινότητας της Αυστρίας ενώ ο Unterweger ήταν στη φυλακή.
Η αυτοβιογραφία του έπεισε τον κόσμο ότι ήταν μια ευαίσθητη ψυχή που τρελάθηκε επειδή μεγάλωσε χωρίς μητέρα και η δεξιοτεχνία του στα λόγια έπεισε πολλούς ανθρώπους ότι άξιζε να αφεθεί ελεύθερος.

Το κίνημα για την απελευθέρωσή του

Προσθήκη λεζάντας

Μόλις διαδόθηκε η φήμη του Unterweger, χιλιάδες κόσμου ζήτησε την αποφυλάκισή του. Δεν είχε σημασία τι είχε κάνει μιας και ήταν η απόδειξη ότι η τέχνη μπορούσε να γιατρέψει κάθε βασανισμένη ψυχή και έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος. Όπως ανέφερε μια δήλωση των υποστηρικτών του, "η αυστριακή δικαιοσύνη θα μετρηθεί με την υπόθεση Unterweger".
Υποστηρικτές του ήταν τεράστια ονόματα. Δύο βραβευμένοι με Νόμπελ, η συγγραφέας Ελφρίντε Γέλινεκ και ο συγγραφέας Γκύντερ Γκρας, συμπορεύτηκαν με το κίνημα, ζητώντας την απελευθέρωσή του και εξυμνώντας τη γραφή του. Η Γέλινεκ δήλωσε εντυπωσιασμένη από την "τη σαφήνεια και τη μεγάλη λογοτεχνική ποιότητα με την οποία περιέγραψε την παιδική ηλικία του", ενώ ένας άλλος υποστηρικτής, ο δημοσιογράφος Peter Huemer, περιέγραψε το κίνημα:
"Ο Unterweger αντιπροσώπευε τη μεγάλη ελπίδα των διανοουμένων, που μέσα από τη διατύπωση των προβλημάτων, μπορεί κανείς να συνέλθει με κάποιο τρόπο. Θέλαμε οπωσδήποτε να τον πιστέψουμε".
Και η Αυστρία τον πίστεψε. Το 1990, αφού είχε εκτίσει το ελάχιστο των 15 χρόνων, απελευθερώθηκε. Εκείνη τη μέρα, ο διευθυντής της φυλακής δήλωσε:
"Δε θα βρούμε ποτέ φυλακισμένο τόσο καλά προετοιμασμένο για την ελευθερία".

Η ψυχή ενός κατά συρροή δολοφόνου

Αριστερά, ο Γκύντερ Γκρας, ένας από τους υποστηρικτές για την απελευθέρωση του Unterweger.

Παρά τα όσα υποστήριξαν οι υποστηρικτές του, τον πρώτο χρόνο μετά την απελευθέρωσή του, ο Unterweger δολοφόνησε οκτώ άτομα.
Οι δολοφονίες ακολούθησαν τον τρόπο λειτουργίας του Unterweger: έσερνε τις γυναίκες στο δάσος, τις χτυπούσε και τις στραγγάλιζε με το εσώρουχο τους. Τα ΜΜΕ, ίσως απρόθυμα να υποψιαστούν τον προφανή ύποπτο, απέδωσαν τους θανάτους στον "Δολοφόνο των Δασών της Βιέννης".
Και παρόλο που διέπραξε αυτές τις δολοφονίες, ο Unterweger καλούνταν να δώσει συνεντεύξεις σε talk show και επαινούνταν, τόσο ως μοντέλο επανένταξης, όσο και ως ένας λαμπρός συγγραφέας. Μάλιστα, τον προσέλαβε ένα αυστριακό περιοδικό και μερικές φορές αναφέρθηκε ακόμη και στις δολοφονίες που διέπραξε ο ίδιος.
Η δουλειά του τον έφερε στις ΗΠΑ σε μια αποστολή για να αναφερθεί στις "τρομερές συνθήκες" των Αμερικανικών πόρνων. Ενώ βρισκόταν στις ΗΠΑ, διέμεινε στο διάσημο ξενοδοχείο Cecil Hotel, τη νύχτα έβγαινε έξω και δολοφόνησε γυναίκες ακριβώς όπως για τους οποίους είχε σταλεί να αναφέρει.

Η πτώση ενός ποιητή

Το Cecil Hotel, εκεί όπου διέμεινε ο Unterweger ενώ διέπραττε δολοφονίες στις ΗΠΑ.

Καθ' όλη τη διάρκεια των δολοφονιών, η αστυνομία ανέκρινε τόσες πολλές φορές τον Unterweger που -τη στιγμή που είχαν αρκετές αποδείξεις για να τον καταδικάσουν- γνώριζε ήδη ότι ήταν στο κατόπι του. Τότε πέταξε στην Ευρώπη και τη Νότια Βόρεια Αμερική, καλώντας περιστασιακά τον Τύπο και την αστυνομία ώστε να παραμένει στο προσκήνιο και να εξηγήσει γιατί αρνήθηκε να παραδοθεί:
"Δεν θα το αντέξω να επιστρέψω στο κελί και αυτά τα νέα με έχουν ήδη καταστρέψει κοινωνικά. Δεν έχει νόημα η διαμονή μου στην Αυστρία".
Είχε εμμονή με το πως θα τον δει το κοινό να πέφτει. Το FBI τον έπιασε πείθοντάς τον ότι είναι δημοσιογράφοι από το περιοδικό Success, έτοιμοι να τον πληρώσουν 10.000 δολάρια ώστε να ακούσουν τη δική του πλευρά. Ο Unterweger τσίμπησε και αντί να βρεθεί με έναν ρεπόρτερ, μπήκε σε ένα δωμάτιο γεμάτο με αστυνομικούς.
Στις 29 Ιουνίου του 1994, ο Jack Unterweger κρίθηκε ένοχος για εννιά δολοφονίες -αν και πιστεύεται ότι ήταν πολλοί παραπάνω.

"Θα ασκήσω έφεση", δήλωσε στο δικαστήριο.
Δεν το έκανε ποτέ. Εκείνη τη νύχτα, μέσα στο κελί του, κρεμάστηκε με ένα σχοινί που έφτιαξε από τα κορδόνια της φόρμας και των παπουτσιών του.
Ο κόμπος που χρησιμοποιούσε ήταν ο ίδιος που βρήκαν σε κάθε θύμα του.

Στη λαϊκή κουλτούρα

                    
Το 2008, ο ηθοποιός Τζον Μάλκοβιτς παρουσίασε τη ζωή του Unterweger, σε μια παράσταση για έναν ηθοποιό, δύο σοπράνο και μια ορχήστρα, με τίτλο Seduction and Despair. Μια ολοκληρωμένη εκδοχή της παραγωγής, με τίτλο The Infernal Comedy, έκανε πρεμιέρα στη Βιέννη τον Ιούλιο του 2009. Από τότε, η παράσταση έχει παρουσιαστεί σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική.

Το 2015, γυρίστηκε το αυστραλιανό θρίλερ με τίτλο Jack, σε σκηνοθεσία της Ελισάβετ Σαρτάν.

Ο Αυστριακός μουσικός Falco, στο τραγούδι του "Jeanny (Part-I)" αναφέρεται στις δολοφονίες και τις σκέψεις ενός βιαστή, ενώ το βίντεο κλιπ περιέχει πολλές αναφορές σε εγκληματικές σκηνές, τόσο πραγματικές, όσο και φανταστικές. Το "έκτακτο" ("news break", το οποίο ακούγεται στο τραγούδι) αναφέρεται με πλάγιο τρόπο στον Unterweger, ο οποίος ήταν ακόμα στη φυλακή όταν βγήκε το single.
από: ati, με πληροφορίες από wikipedia
Από το 3otiko