Το καλοκαίρι του 1933, τρεις επαγγελματίες σοφέρ της πόλης του Μεξικού είχαν σχεδόν παραφρονήσει, όταν συνειδητοποίησαν ότι είχαν εξυπηρετήσει έναν επιβάτη-φάντασμα!
Ο ένας από αυτούς, ονόματι Ελεθαζέρ, κατέθεσε τα εξής στην Αστυνομία:
«Ήμουν άλλοτε ναύτης και έχουν δει πολλά τα μάτια μου, μα δεν πιστεύω στα φαντάσματα. Εν τούτοις, αυτό το οποίο μου συνέβη είναι τόσο ανεξήγητο και κυριολεκτικά απίστευτο, ώστε δεν μπορώ ακόμη να συνέλθω. Διερχόμενος πλησίον του
Πανεπιστημίου της πόλης κατά τη διάρκεια της νύχτας, κλήθηκα από έναν κύριο να σταματήσω. Το πρόσωπο του αγνώστου μου φάνηκε αλλόκοτο. Ήταν ένας ψηλός και καλοντυμένος κύριος, ο οποίος, μόλις εισήλθε στο αυτοκίνητό μου, μου έδωσε τη διεύθυνση, στην οποία όφειλα να τον μεταφέρω και έκλεισε την πόρτα.
Όταν πλησίασα στο σπίτι, που ήταν ο προορισμός του πελάτη μου, σταμάτησα, για να κατεβεί. Μα, καθώς έστρεψα το βλέμμα μου στο πίσω κάθισμα, για να του πω πως είχαμε φτάσει, το αυτοκίνητο ήταν κενό! Σάστισα. Μου κόπηκε η ανάσα και άρχισα να τρέμω. Μετέφερα, λοιπόν, έναν επιβάτη-φάντασμα;
Αν αυτό είχε συμβεί μόνο σε μένα, δε θα έδινα μεγάλη σημασία. Θα θεωρούσα πως είχα χάσει προς στιγμήν τα λογικά μου. Αλλά και δύο άλλοι συνάδελφοί μου βρήκαν τον ίδιο ακριβώς ψηλό και καλοντυμένο άντρα, με το αλλόκοτο πρόσωπο, στην άκρη του δρόμου, τον παρέλαβαν για να τον μεταφέρουν στην ίδια διεύθυνση, μα καθ’ οδόν ο πελάτης εξαφανίστηκε ως δια μαγείας από το εσωτερικό του αυτοκινήτου!»
Η Αστυνομία προσπαθούσε για καιρό να ανακαλύψει τον επιβάτη-φάντασμα, αλλά ματαίως. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι στην οικία που κατευθυνόταν ο απόκοσμος επιβάτης, κατοικούσε μια νεαρή γυναίκα, της οποίας ο αρραβωνιαστικός είχε αυτοκτονήσει λίγους μήνες νωρίτερα.
Ο ένας από αυτούς, ονόματι Ελεθαζέρ, κατέθεσε τα εξής στην Αστυνομία:
«Ήμουν άλλοτε ναύτης και έχουν δει πολλά τα μάτια μου, μα δεν πιστεύω στα φαντάσματα. Εν τούτοις, αυτό το οποίο μου συνέβη είναι τόσο ανεξήγητο και κυριολεκτικά απίστευτο, ώστε δεν μπορώ ακόμη να συνέλθω. Διερχόμενος πλησίον του
Πανεπιστημίου της πόλης κατά τη διάρκεια της νύχτας, κλήθηκα από έναν κύριο να σταματήσω. Το πρόσωπο του αγνώστου μου φάνηκε αλλόκοτο. Ήταν ένας ψηλός και καλοντυμένος κύριος, ο οποίος, μόλις εισήλθε στο αυτοκίνητό μου, μου έδωσε τη διεύθυνση, στην οποία όφειλα να τον μεταφέρω και έκλεισε την πόρτα.
Όταν πλησίασα στο σπίτι, που ήταν ο προορισμός του πελάτη μου, σταμάτησα, για να κατεβεί. Μα, καθώς έστρεψα το βλέμμα μου στο πίσω κάθισμα, για να του πω πως είχαμε φτάσει, το αυτοκίνητο ήταν κενό! Σάστισα. Μου κόπηκε η ανάσα και άρχισα να τρέμω. Μετέφερα, λοιπόν, έναν επιβάτη-φάντασμα;
Αν αυτό είχε συμβεί μόνο σε μένα, δε θα έδινα μεγάλη σημασία. Θα θεωρούσα πως είχα χάσει προς στιγμήν τα λογικά μου. Αλλά και δύο άλλοι συνάδελφοί μου βρήκαν τον ίδιο ακριβώς ψηλό και καλοντυμένο άντρα, με το αλλόκοτο πρόσωπο, στην άκρη του δρόμου, τον παρέλαβαν για να τον μεταφέρουν στην ίδια διεύθυνση, μα καθ’ οδόν ο πελάτης εξαφανίστηκε ως δια μαγείας από το εσωτερικό του αυτοκινήτου!»
Η Αστυνομία προσπαθούσε για καιρό να ανακαλύψει τον επιβάτη-φάντασμα, αλλά ματαίως. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι στην οικία που κατευθυνόταν ο απόκοσμος επιβάτης, κατοικούσε μια νεαρή γυναίκα, της οποίας ο αρραβωνιαστικός είχε αυτοκτονήσει λίγους μήνες νωρίτερα.
Ο μυστηριώδης επιβάτης-φάντασμα τρομοκρατούσε τους επαγγελματίες οδηγούς στο Μεξικό για πολύ καιρό.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 12/07/1933…
Από το strangepress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου