Η περίπλοκη περίπτωση του ανθρώπου με τις 24 διαφορετικές προσωπικότητες

Η διασχιστική διαταραχή ταυτότητας (σύμφωνα με το DSM-IV) ή διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας (Dissociative Identity Disorder, DID), ή αυτό που κάποτε ονομάζονταν Διαταραχή Πολλαπλής Προσωπικότητας (Multiple Personality Disorder), είναι μια από τις διάφορες διαταραχές που περιγράφονται με απλά λόγια στο DSM-V, το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, Πέμπτη Έκδοση της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (APA).

Το καθοριστικό σύμπτωμα της πάθησης είναι η παρουσία
τουλάχιστον δύο ξεχωριστών και ευδιάκριτων προσωπικοτήτων σε ένα άτομο. Κάθε προσωπικότητα έχει τις δικές της σκέψεις, συναισθήματα και αναμνήσεις και μόνο μία προσωπικότητα εκδηλώνεται τη φορά. Πρέπει επίσης να υπάρχουν ενδείξεις ότι η κατάσταση δεν οφείλεται στη χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ ή σε ιατρική κατάσταση. Η διάγνωση συμβαίνει συνήθως σε έναν ασθενή με ιστορικό εκτεταμένης και σοβαρής κακοποίησης στην πρώιμη παιδική ηλικία.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πράγματα όπως ο "χαμένος χρόνος" και η συχνή απώλεια μνήμης, αλλαγές στη γραφή και αλλαγές στη λειτουργία, που μπορεί να κυμαίνονται από το να είναι ο ασθενής σχεδόν αδύνατος έως και πολύ λειτουργικός, ανάλογα με το είδος της προσωπικότητας που εκδηλώνεται. Η κατάσταση αυτή είναι δύσκολο να διαγνωστεί και υπάρχει κάποια διαμάχη για το αν υπάρχει πραγματικά. Ορισμένοι ψυχίατροι πιστεύουν ότι όσοι διαγιγνώσκονται με αυτή την πάθηση είναι εξαιρετικοί ηθοποιοί ή υποφέρουν από κάποιο είδος λανθασμένης διάγνωσης ή κοινωνικής μετάδοσης. Η απόδειξη μιας σαφούς και ευρέως αποδεκτής διάγνωσης DID είναι δύσκολη και εξαιρετικά ασυνήθιστη.

Αυτό είναι που κάνει την περίπτωση του Μπίλλυ Μίλιγκαν αξιοσημείωτη.

Ο Μπίλλυ Μίλιγκαν δικάστηκε το 1978 για τον βιασμό τριών γυναικών και δεν κρίθηκε ένοχος λόγω παραφροσύνης, αφού αποφασίστηκε ότι ο Μπίλλυ είχε 24 διαφορετικές και ξεχωριστές προσωπικότητες. Η πρώτη επίθεση διαπράχθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1977. Ο Μπίλλυ πήρε μια φοιτήτρια του Πανεπιστημίου του Οχάιο από το πάρκο της πανεπιστημιούπολης με την απειλή όπλου και, αφού την κακοποίησε σεξουαλικά, την έβαλε να του γράψει μια επιταγή και να του την εξαργυρώσει. Η δεύτερη επίθεση ήταν οκτώ ημέρες αργότερα, ενώ η τρίτη τέσσερις ημέρες μετά, στις 26 Οκτωβρίου. Την ημέρα που ακολούθησε την τελευταία επίθεση, ένα από τα θύματα αναγνώρισε τον Μπίλλυ, κοιτάζοντας τις φωτογραφίες της σήμανσης, οι οποίες, σε συνδυασμό με ένα δακτυλικό αποτύπωμα σε ένα αυτοκίνητο ενός από τα θύματα, οδήγησαν στη σύλληψή του. Ο αξιωματικός που του διάβασε τα δικαιώματά του και τον οδήγησε στον αστυνομικό τμήμα, δήλωσε ότι ήταν σαν να μιλάς σε διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικούς χρόνους. Οι γιατροί τον εξέτασαν και παρατήρησαν και οι ίδιοι ό,τι είχε παρατηρήσει ο αξιωματικός. Οι δικηγόροι του Μπίλλυ είπαν στον εισαγγελέα ότι σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν την παράνοιά του.

Διεξήχθη μια εκτεταμένη ψυχιατρική αξιολόγηση και διαπιστώθηκε ότι κάποιος 23χρονος Γιουγκοσλάβος ονόματι Ragen είχε αναλάβει τη συνείδηση του Μπίλλυ, με σκοπό να ληστέψει ανθρώπους, αλλά στη συνέχεια, ανέλαβε η Adalana, μια 19χρονη λεσβία βιάζοντας εκείνη τις γυναίκες επειδή ήθελε να νιώθει κοντά σε κάποιον. Ούτε ο Μπίλλυ ούτε κάποια από τις άλλες 22 προσωπικότητές του θυμόνταν τι είχε κάνει η Adalana.

Η κατάσταση είναι δύσκολο να διαγνωστεί και υπάρχει κάποια διαμάχη για το αν υπάρχει πραγματικά.

Οι εισαγγελείς παρέμειναν σκεπτικοί, μέχρι που πήραν συνέντευξη τον Μίλιγκαν και άρχισαν να βλέπουν διαφορετικές προσωπικότητες να εμφανίζονται. Ο Bernard Yavitch, ένας από τους εισαγγελείς, δήλωσε, "Είδα πολλές προσωπικότητες. Οι ομιλίες ήταν διαφορετικές. Οι πινελιές διαφορετικές. Καθόταν με διαφορετικούς τρόπους στην καρέκλα".

Όλοι τελικά συμφώνησαν ότι ο Μπίλλυ έπασχε από DID. Υπήρχαν οι αποδείξεις ότι διέπραξε τα εγκλήματα, αλλά δεν ήταν πραγματικά υπεύθυνος γι' αυτά. Ο δικαστής αποφάνθηκε ότι δεν ήταν ένοχος εξ αιτίας της παραφροσύνης του και εστάλη στο κέντρο ψυχικής υγείας του Οχάιο. Εκεί, έμαθαν ότι όταν ο Μπίλλυ ήταν πολύ νέος, κακοποιήθηκε σεξουαλικά και βασανίστηκε επανειλημμένα από τον πατριό του. Αυτό το πράγμα προκάλεσε τη θραύση της προσωπικότητας του Μπίλλυ. Στις δεκαετίες του '60 και του '70, είχε συχνά προβλήματα στο σχολείο, στη δουλειά, αλλά και με το νόμο, όλα λόγω των διαφορετικών προσωπικοτήτων του. Μέχρι το 1988, οι γιατροί που τον πρόσεχαν ανέφεραν ότι η προσωπικότητά του είχε συγχωνευθεί και έφυγε από το νοσοκομείο, παρόλο που συνέχισε να λαμβάνει θεραπεία για αρκετά ακόμη χρόνια. Τελικά, αφέθηκε πλήρως ελεύθερος το 1991.

Το 1981, έγραψε ένα βιβλίο, μαζί με τον συγγραφέα Ντανιέλ Κες, με τίτλο The Minds of Billy Milligan. Το 1983 συμφώνησε να επιστρέψει στην πολιτεία του Οχάιο τα έξοδα της θεραπείας του, που ήταν συνολικά 450.000 δολάρια. Τελικά, μέχρι τον θάνατό του το 2014, η πολιτεία έλαβε 170.000 δολάρια. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, έζησε στην κομητεία του Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια, όπου κατηγορήθηκε ότι απειλούσε έναν δικαστή και κατέληξε να καταθέσει για πτώχευση. Επέστρεψε πίσω στο Οχάιο και σχεδόν εξαφανίστηκε, διακόπτοντας κάθε επαφή με τους γονείς και τους γιατρούς του, αν και μία από τις αδελφές του ίσως ήξερε πού ήταν.

Από το 3otiko

loading...