Από τα αλώνια στα σαλόνια

Έβλεπα αυτή την φωτογραφία από το ΑΡΧΕΙΟ της αείμνηστης ΕΡΤ .....
Χαμογέλασα γιατί με γύρισε πίσω στα παλιά όταν πηγαίναμε οικογενειακώς
άπαξ του χρόνου να επισκεφθούμε ένα τέτοιο αρχοντικό κάπου στην Πλατεία Βάθη.
Δεν είχε την σημερινή εικόνα φυσικά  που σήμερα ονομάζεται
Πλατεία Ναρκωτικών.....
Αρχοντικά τα λέγαμε με
ωραία μπαλκόνια με γλάστρες...επιβλητική ξύλινη εξώπορτα με την ξύστρα δίπλα στα σκαλοπάτια για τα λασπωμένα παπούτσια και το περίφημο ρόπτρο...εκείνο το μπρούτζινο χεράκι που χτυπούσες την πόρτα.
Άνοιγε η οικιακή βοηθός και σε οδηγούσε από τις ξύλινες γυαλισμένες (καθρέφτη) σκάλες στο βοηθητικό σαλόνι.
Το κανονικό ήταν για επίσημους επισκέπτες...οι παρακατιανοί στο άλλο.
Έχανες τον μπούσουλα σε πρώτη φάση....άνοιγες το στόμα και προσπαθούσες
να δείς όσα περισσότερα μπορείς.
Σε έβαζαν στην καρέκλα με την ταπετσαρία και αισθανόσουνα άσχημα από την
μαλακωσιά.
Είχες μάθει στην ψάθινη του γύφτου όπως την λέγαμε επειδή άλλαζε αυτός
το χόρτο όταν τρύπαγε.....περισσότερο γνωστή ήταν και σαν καφενείου.
Πίσω στο ανάκτορο πάλι....
Βελούδο παντού....φοβόσουνα να το πιάσεις μην κάνεις ζημιά με τα νύχια σου
που με φασαρία σου έκοβε η μάνα.
Ανθοστήλες στις γωνιές με ασημένια βάζα....
Χαλιά που τα λυπόσουνα να τα πατάς με τα παπούτσια με τα πέταλα....
Ταπετσαρία στους τοίχους και προσπαθούσες να καταλάβεις πώς έφιαχναν
τα σχέδια ...με το βάψιμο...στο χαρτί δεν έφτανε το μυαλό σου.
Την όχρα γνώριζες.

Γύψινα στην οροφή με σχέδια .....

Πίνακες ζωγραφικής παντού....

Και το απαραίτητο ασημένιο κουδουνάκι στο σκαλιστό τραπέζι με το οποίο

η οικοδέσποινα καλούσε την οικιακή βοηθό για να σερβίρει τους καλεσμένους.

Αυτή ήταν για μένα και η καλύτερη στιγμή.....

Από το pisostapalia

loading...