Ο "αδύνατος" φόνος της δεκαετίας του 1930 που ακόμη και σήμερα γοητεύει τους συγγραφείς εγκληματικών ιστοριών - Μέρος 2ο

Ο Wallace εξέρχεται ελεύθερος από το Εφετείο

Μέχρι στιγμής, τρεις βασικές θεωρίες έχουν βγει από το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων.
Το 1ο μέρος εδώ.

Θεωρία 1: Ο William σκότωσε την Julia
Η αστυνομία θεώρησε τον William Wallace ως τον κύριο ύποπτο. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό όμως σε αυτή τη θεωρία είναι το πιθανό κίνητρό του. Εν ολίγοις, δεν υπήρχε. Η Julia είχε πολύ μικρή ασφάλεια ζωής και οι Wallace δεν είχαν ανάγκη για μετρητά. Σύμφωνα με φίλους και γνωστούς, στα 18 χρόνια γάμου δεν είχαν συγκρούσεις. Τα ημερολόγια του Wallace πριν από τη δολοφονία δείχνουν μια ήρεμη και βαρετή αλλά ικανοποιημένη ένωση, στην οποία
μοιραζόντουσαν τα ίδια ενδιαφέροντα στη μουσική, τη χημεία και το σκάκι. Οι μεταγενέστερες καταχωρήσεις του, που έγιναν μήνες μετά την ανατροπή της καταδίκης του, δείχνουν μια βαθιά θλίψη για την απώλεια της Julia. Ενώ ένας φίλος του ζευγαριού είπε στην αστυνομία ότι υπήρχε ένταση μεταξύ των δύο, οι Johnstons δεν είχαν ακούσει ποτέ καβγάδες ή φωνές. Τίποτα δεν έδειχνε ότι κάποιος από τους δύο είχε εξωσυζυγική σχέση.

Η τουαλέτα στο σπίτι των Wallace

Θέτοντας στην άκρη την έλλειψη προφανών κινήτρων -ίσως, κατά κάποιον τρόπο, ο Wallace ήταν δυσαρεστημένος με τη σύζυγό του, κάτι που δε θα μάθουμε ποτέ- πώς θα το είχε κάνει; Διάφοροι συγγραφείς και ερασιτέχνες ερευνητές πρότειναν μια εκδοχή του ακόλουθου χρονοδιαγράμματος.

Στις 19 Ιανουαρίου, στις 7:15 μ.μ., ο Wallace έφυγε από το σπίτι του, όπως άλλωστε δήλωσε στην αστυνομία. Κάλεσε στην σκακιστική λέσχη από κάποιο τηλέφωνο κοντά στο σπίτι του, καλύπτοντας τη φωνή του και δίνοντας ένα ψεύτικο όνομα. Ουσιαστικά δημιούργησε άλλοθι για τον ίδιο για τη νύχτα της δολοφονίας. Η αστυνομία διαπίστωσε ότι το τηλεφώνημα έγινε από έναν τηλεφωνικό θάλαμο περίπου 400 μέτρα από το σπίτι του Wallace και τον οποίο προφανώς είχε περάσει καθοδόν για τη λέσχη. Αλλά ο Beattie, που ήταν πολλά χρόνια φίλος με τον Wallace, κατέθεσε ότι η φωνή που άκουσε δεν έμοιαζε με του φίλου του.

Την επόμενη μέρα, μεταξύ 6:35 και 6:45 μ.μ., η Julia εθεάθη ζωντανή από το αγόρι που τους πήγε το γάλα και από έναν άλλο μάρτυρα. Ο Wallace δε θα μπορούσε να φύγει από το σπίτι μετά τις 6:50 μ.μ. για να φτάσει στο τραμ στις 7:06, όπου τον είδε ένας εισπράκτορας. Αν σκότωσε τη σύζυγό του πριν φύγει από το σπίτι, είχε μόλις 15 λεπτά για να το κάνει και να καθαρίσει πριν φύγει. Ας δεχτούμε ότι εργάστηκε πολύ γρήγορα.

Κατόπιν, ο Wallace πήγε μέχρι την φανταστική Menlove Gardens East, φροντίζοντας να απασχολήσει πολλούς ανθρώπους κατά τη διαδρομή: τον κάτοικο της 25 Menlove Gardens West, έναν νεαρό που συνάντησε στο πεζοδρόμιο και έναν αστυνομικό. Τους ζήτησε οδηγίες και με τον αστυνομικό έλεγξε την ώρα -ήταν 7:45 μ.μ. Στη συνέχεια, πήγε στο ταχυδρομείο και σε ένα περίπτερο, δήθεν έλεγξε τον κατάλογο, μάλωσε με τον υπάλληλο και έφυγε.

Στη συνέχεια, στις 8:45 μ.μ., οι Johnstons τον είδαν κοντά στο σπίτι του, στην Wolverton Street. Είναι πιθανό να σκότωσε τη Julia μετά την επιστροφή του, αλλά δεδομένου του χρόνου του ταξιδιού του από το Menlove Gardens, πιθανότατα είχε μόλις 15 λεπτά για να διαπράξει το έγκλημα, να καθαρίσει και να βγει έξω πριν οι Johnstons φύγουν από το σπίτι τους.

Ακολουθώντας αυτή τη θεωρία, ανεξάρτητα από το πότε ο Wallace σκότωσε τη Julia, χρειαζόταν μάρτυρες όταν θα «ανακάλυπτε» το πτώμα. Εδώ μπαίνουν οι Johnstons. Ο Wallace περίμενε μέχρι να τους ακούσει να βγαίνουν, πήγε στο πίσω μέρος του σπιτιού του και τους είπε για το πρόβλημα που είχε.

Τι γίνεται με το χάος στο σαλόνι; Πού ήταν τα αιματοβαμμένα ρούχα του Wallace; Είναι πιο εύκολο να παραμείνεις καθαρός αν φοράς μόνο ένα αδιάβροχο, να το αφήσεις κάτω από το πτώμα και να φορέσεις τα ρούχα σου. Αυτή ήταν η θεωρία που πρότεινε η εισαγγελία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ποτέ δεν βρέθηκε αίμα στο κοστούμι του Wallace, ούτε υπήρχαν αποδείξεις πλυσίματος στο σπίτι. Εκτός από έναν μικρό θρόμβο αίματος στην τουαλέτα και από έναν λεκέ σε ένα από τα χαρτονομίσματα στην κρεβατοκάμαρα (ο Wallace είχε αγγίξει τα χαρτονομίσματα όταν τριγυρνούσε το σπίτι μαζί με την αστυνομία, λίγο μετά την ανακάλυψη του πτώματος, αν και δεν είναι σαφές αν το αίμα ήταν δικό του), δεν βρέθηκε καθόλου αίμα πέρα από το μπροστινό σαλόνι.

Ο Δρ. John MacFall, καθηγητής ιατροδικαστικής, ο οποίος είχε υπηρεσία ως ιατροδικαστής εκείνη τη νύχτα, τοποθέτησε το χρόνο θανάτου της Julia περίπου στις 8 μ.μ.. Το πρόβλημα ήταν ότι βάσισε το συμπέρασμά του μόνο στην ακαμψία, η οποία συχνά θεωρείται ασαφής μέτρηση. Αργότερα, άλλαξε την εκτίμησή του θεωρώντας ως την ώρα του φόνου τις 6 μ.μ.. Καμιά εκτίμηση δεν ήταν ισχυρή για την ενοχή του Wallace. Μετά τις 6 μ.μ. η Julia εθεάθη ζωντανή. Στις 8 μ.μ. ο Wallace ήταν ακόμη στο Mossley Hill.

Τελικά, η έλλειψη χρόνου αθώωσε τον Wallace στα μάτια πολλών. Σε συνδυασμό με τη ατελή έκθεση σχετικά με το χρόνο θανάτου και την έλλειψη κινήτρου, είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι ήταν ο Wallace αυτός ο οποίος διέπραξε το έγκλημα.

Η πίσω πόρτα του σπιτιού των Wallace

Θεωρία 2: Προσέλαβε δολοφόνο

Μια δημοφιλής θεωρία ακολουθεί την πρώτη θεωρία στενά. Απλώς, προτείνει ότι αντί να κάνει τον φόνο ο Wallace, εκείνος προσέλαβε κάποιον άλλο για να σκοτώσει τη Julia. Ο εκτελεστής τηλεφώνησε ως "Qualtrough" και την επόμενη μέρα μπήκε στο σπίτι με ένα κλειδί που του έδωσε ο Wallace. Σκότωσε τη Julia και λίγο αργότερα ο Wallace επέστρεψε στο σπίτι, περίμενε για μάρτυρες και έκανε την "ανακάλυψη". Αυτή η θεωρία ξεκαθαρίζει το χρονοδιάγραμμα, καθώς και άλλες λεπτομέρειες που είναι προβληματικές, όπως η έλλειψη αίματος στα ρούχα του Wallace.

Η θεωρία ενισχύεται από το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της δίκης ένας νεαρός δακτυλογράφος κατέθεσε ότι στις 8:35 ή στις 8:40 μ.μ. τη νύχτα της δολοφονίας είδε τον Wallace να μιλάει σε κάποιον κοντά στην Wolverton Street. Ο Wallace είχε πει στην αστυνομία ότι δε μίλησε σε κανέναν καθώς πήγαινε στο σπίτι του. Είναι δυνατόν ο δακτυλογράφος να είδε τον Wallace να μιλάει με τον εκτελεστή;

Χάρη σε μια έρευνα του δημοσιογράφου Roger Wilkes, ίσως έχουμε στη διάθεσή μας την ταυτότητα του δολοφόνου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Wilkes πήρε συνέντευξη από κάποιον John Parkes, ο οποίος, το 1931, ήταν μηχανικός σε ένα γκαράζ στο Allerton, περίπου 7 μίλια από την Wolverton Str. Τη νύχτα της δολοφονίας, ο Parkes δέχτηκε την επίσκεψη του Richard Gordon Parry, ενός ντόπιου ερασιτέχνη ηθοποιού και μοναδικού συνάδελφου του Wallace στην Prudential. Ο Parry ήταν γνωστός ταραχοποιός που είχε πολλά θέματα με το νόμο για κλοπές και σεξουαλικές επιθέσεις.

Εκείνη τη νύχτα, ο Parry ήταν αναστατωμένος και ζήτησε από τον Parkes να πλύνει το αυτοκίνητό του με το σωλήνα υψηλής πίεσης. Όταν ο Parkes άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και είδε ένα αιματοβαμμένο γάντι, ο Parry του είπε: "Αν το βρει η αστυνομία, θα με κρεμάσουν!". Στη συνέχεια ανέφερε μια περίεργη ιστορία για το πώς θα πετούσε μια σιδερένια ράβδο σε μια αποχέτευση.

Ο Parkes κράτησε την ιστορία για τον εαυτό του μέχρι που πέθανε ο Parry το 1980. Τότε ήταν που την ανέφερε στον Wilkes ως μέρος ενός ραδιοφωνικού ντοκιμαντέρ. Φυσικά, το γεγονός ότι πέρασε μισό αιώνα μεταξύ του εγκλήματος και της μαρτυρίας καταστρέφει την αξιοπιστία του. Ο Parkes ισχυρίστηκε ότι κράτησε την ιστορία μυστική επειδή φοβόταν τα αντίποινα του Parry. Ο Wilkes όμως δεν ήταν ο πρώτος που ανέφερε τον Parry και τη σχέση του με τη δολοφονία της Julia.

Ο Richard Parry το 1934

Θεωρία 3: Κάποιος άλλος σκότωσε την Julia

Λίγο μετά την ανατροπή της καταδίκης του, μια σειρά άρθρων, που υποτίθεται ήταν του Wallace, εμφανίστηκαν στον Τύπο. Σε ένα από αυτά τα άρθρα υπήρχε η συγκλονιστική (ή, ανάλογα με την άποψή σας, όχι τόσο σοκαριστική) αποκάλυψη ότι ο Wallace ήξερε ποιος ήταν ο δολοφόνος. Ο άνθρωπος δεν κατονομάστηκε ποτέ στα άρθρα. Ωστόσο, η εξέταση και η δημοσίευση αποσπασμάτων από τα ημερολόγια του Wallace του Jonathan Goodman στο The Killing of Julia Wallace αποκαλύπτει ποιος πίστευε ο Wallace ότι ήταν ο δολοφόνος.

Κατά τη διάρκεια των αρχικών ανακρίσεων της αστυνομίας, ο Wallace κατονόμασε μερικούς ανθρώπους ως υπόπτους και ένας από αυτούς ήταν ο Richard Gordon Parry. Οι δύο τους συνεργάζονταν στην Prudential. Ο Parry έκανε περιστασιακά τις εισπράξεις του Wallace όταν εκείνος -ο οποίος υπέφερε από χρόνια νεφρικά προβλήματα- ήταν πάρα πολύ άρρωστος. Ο Parry είχε πάει πολλές φορές στην 29 Wolverton Street και είχε συναντήσει την Julia. Είναι επίσης γνωστό ότι επισκέφθηκε τη λέσχη που διεξήχθη ο σκακιστικός αγώνας του Wallace. Μια ανακοίνωση στην είσοδο του συλλόγου ανέφερε τις ημερομηνίες που θα έπρεπε το κάθε μέλος να διαγωνιστεί, οπότε ο Parry (ή οποιοσδήποτε άλλος) θα μπορούσε να δει το όνομα του Wallace για τις 19 Ιανουαρίου. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια διακριτική παρακολούθηση της Wolverton Street εκείνη τη νύχτα για να δει τον Wallace να φεύγει από το σπίτι και να πηγαίνει προς το τραμ.

Την εποχή της δολοφονίας, ο Parry ανακρίθηκε και είχε άλλοθι, που του παρείχε η τότε αρραβωνιαστικιά του, Lily Lloyd, η οποία δήλωσε ότι το ζευγάρι ήταν μαζί εκείνο το βράδυ. Σύμφωνα με τον Goodman, όταν ο Parry διέλυσε τον αρραβώνα το καλοκαίρι του 1933, η Lloyd είπε σε έναν από τους δικηγόρους του Wallace ότι το άλλοθι ήταν ψεύτικο, δεν ήταν με το Parry εκείνο το βράδυ. Ωστόσο, κανείς δεν την άκουσε. Σήμερα, πιστεύεται ότι το άλλοθι του Parry δεν βασίστηκε μόνο στην ιστορία της Lloyd.

Υπάρχουν στοιχεία ότι δύο χρόνια πριν από τη δολοφονία, ο Parry είχε καταλήξει σε συμφωνία με τη διοίκηση να εγκαταλείψει την Prudential επειδή ανακαλύφθηκε ότι είχε υπεξαιρέσει χρήματα από τις εισπράξεις του. Μερικοί συγγραφείς δήλωσαν ότι ο Wallace πρόσεξε τα ελλείποντα κεφάλαια από τις εισπράξεις που έκανε ο Parry γι' αυτόν και ενημέρωσε τον επιθεωρητή του. Ανεξάρτητα από το αν ο Wallace τον ενημέρωσε ή όχι, οι γονείς του Parry αναγκάστηκαν να εξοφλήσουν όσα είχε πάρει ο υιός τους και ο ίδιος να φύγει από την εταιρεία. Γνώριζε ο Parry ή σκέφτηκε ότι ο Wallace είχε ενημερώσει τους προϊστάμενους; Ήταν μια δολοφονία εκδίκησης;

Ή μήπως ήταν απλώς μια ληστεία που πήγε στραβά; Ο Parry ήταν γνωστός για την αγάπη του για τα αυτοκίνητα και τα ακριβά γούστα. Ίσως υπέθεσε ότι ο Wallace είχε πολλά χρήματα στο σπίτι του και αν τον έβγαζε έξω από το σπίτι, θα μπορούσε να πάρει τα χρήματα. Ίσως η Julia τον είδε να παίρνει τα χρήματα και τον απείλησε ότι θα καλούσε την αστυνομία. Ή, ίσως η δολοφονία ήταν στο μυαλό του ευθύς εξαρχής; Αν και απέχει από τις τέλειες θεωρίες, η ιδέα ότι ο Parry σκότωσε τη Julia -είτε έχει ως κίνητρο τα χρήματα, είτε την εκδίκηση- παρέχει το "γιατί", που οι κατήγοροι του Wallace δεν μπορούσαν να του αποδώσουν ποτέ.

Το γεγονός είναι ότι, αποκλείοντας μια υπογεγραμμένη ομολογία που ανακαλύφθηκε σε μια σοφίτα στο Λίβερπουλ, πιθανότατα δε θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς συνέβη στην 29 Wolverton Street τη νύχτα της 20ης Ιανουαρίου 1931. Οκτώ δεκαετίες από σήμερα, οι ερασιτέχνες ντετέκτιβ μπορεί ακόμα να ψάχνουν αυτό το ακαταμάχητο αστυνομικό μυστήριο.

από: mental floss
φωτογραφίες και περισσότερη ανάγνωση: theunredacted.com
δείτε και το The Trial of William Herbert Wallace

Από το 3otiko